Magdalena Witkiewicz ,,Czereśnie zawsze muszą być dwie'' - Recenzja książki

Kochani!

Wakacje nieodłącznie kojarzą nam się z ciepłym klimatem, słońcem i piaskiem pod palcami. Ale to nie są jedyne oznaki trwającego lata. Ta pora roku obfituje w przepyszne owoce, wszelakich kolorów, które ozdabiają nasze stoły i zachwycają podniebienia. Uwielbiam wiśnie, maliny oraz dojrzewające w słońcu czereśnie. I dzisiaj właśnie opowiem Wam co nieco o tym dlaczego czereśnie muszą chodzić parami. Zapraszam!

,,Czereśnie zawsze muszą być dwie''

Kategoria: Literatura polska, powieść obyczajowa

Seria: --

Wydawnictwo: Filia

           Data wydania: 10 maja 2017

          Autor: Magdalena Witkiewicz

                    Cena okładkowa: 36,90 złoty

Opis książki:

 Drzewo czereśni potrzebuje
innego drzewa, aby rosnąć i dawać owoce.
Tak jak człowiek, gdy kocha – rozkwita.

Zosia Krasnopolska otrzymuje w spadku od pani Stefanii zrujnowaną willę w Rudzie Pabianickiej. Rudera okazuje się domem z duszą uwięzioną w dalekiej przeszłości. Stary dom otoczony sadem – niegdyś bardzo piękny – kryje sekrety swoich mieszkańców. Zosia powoli zgłębia jego tajemnice. Kiedy na jej drodze pojawi się Szymon, odkryje najważniejszy sekret: dowie się, czym są prawdziwa przyjaźń oraz miłość. Zrozumie, że tak jak drzewa czereśni muszą rosnąć obok siebie, by wydać owoce, tak ludzie muszą się kochać, by ich wspólna droga przez życie miała sens.

Powieść o przeszłości zaklętej w każdym dniu i o darach, które otrzymujemy od losu, jeśli patrzymy także sercem…

Najnowsza powieść Magdaleny Witkiewicz to historia o tym, że nawet najbardziej niepozorna decyzja wpływa na nasze życie, a przeszłość zawsze wybrzmiewa w teraźniejszości. 

 źródło: lubimyczytac 

***

Niejednokrotnie podkreślałam to w recenzji pierwszej książki tej autorki, którą miałam przyjemność przeczytać, ale nie omieszkam wspomnieć o tym również tutaj. Magdalena Witkiewicz czaruje słowem i tworzy opowieść rodem usnutą przez miłą, starszą kobietę, która opowiada nam jak los splótł dwójkę ludzi, w jaki sposób zmieniło to ich życie. Tym razem historia została zamknięta w starej willi, którą wynajmuje młoda, zagubiona w swoim życiu kobieta Zosia Krasnopolska. Jest to bohaterka, której w szkole śmiało można było podpisać miano ,,kujona''. Zawsze słuchała rodziców, była grzeczną dziewczyną z ambicjami. Pewnego dnia jednak pewne wydarzenia zaprowadzą ją do domu pani Stefanii i wtedy nasza opowieść nabiera tempa. Starsza kobieta staje się najlepszą przyjaciółką dziewczyny, a zarazem jej spowiednikiem. Spędzają ze sobą wiele czasu i każda wolna chwila jest dla nich przyjemnością. Dlatego dziewczyna postanawia po śmierci kobiety wyremontować starą willę i zasnuć się w miasteczku z dala od ciągnącej się przeszłości. Nie wie jednak ile tajemnic skrywa za sobą oraz jak wielka miłość została pogrzebana za jej murami.

Po raz kolejny Pani Magda udowadnia, że polska scena pisarska pod względem książek obyczajowych ma się wręcz kapitalnie. ,,Czereśnie zawsze muszą być dwie'' to lekka lektura, którą przeczytamy w mig, ale wspomnienia i rozważania jakie towarzyszą nam podczas czytania pozostają z nami aż do samego końca. Do bohaterów z początku trudno jest się przywiązać, bo każde z nich jest nieodgadnione, ale im dalej brniemy w książkę tym coraz ciężej znosimy szczuplejącą ilość stron. Z Zosią utożsamiam się w wielu aspektach i naprawdę od razu zdobyła moją sympatię. Również zyskał ją później Szymon. Ujął mnie sposób w jaki autorka przedstawiła jego postać. Zdarzyło mi się uronić łzę podczas czytania rozdziału z jego retrospekcji życiowych. Mimo iż książka ma pewien schemat to tak ciepłej i romantycznej lektury nie czytałam już od dawna. Magdalena Witkiewicz w tak prostą historię wplotła bardzo istotne sprawy takie jak radzenie sobie ze śmiercią ukochanej osoby, dokonywanie złych lub dobrych wyborów. Każda osoba jaką los nam stawia na drodze ma pewien wkład w nasze życie i to właśnie pięknie zaprezentowała autorka. Ta powieść jest słodko-gorzką lekturą, bo mimo lekkiego tonu zdarzyło mi się uronić łzę i to nie jedną. Przeżywałam tę powieść przez długi czas, ale nie żałuję ani chwili poświęconej lekturze. I mam nadzieję, że to nie ostatnia książka pani Witkiewicz jaka wpadła w moje ręce.

A Wy czytaliście jakąkolwiek książkę Magdaleny Witkiewicz? Czy ,,Czereśnie...'' są już za wami? Piszcie komentarze, z przyjemnością poczytam :)

Za książkę serdecznie dziękuję mojej Mamie, która wie jak przekazać mi to co najpiękniejsze.

Życzę Wam książkoholicy dobrego, zaczytanego dnia i samych dobrych lektur do pożerania.

Wasza Adaline