Nicholas Sparks ,,List w butelce'' ~ Recenzja ksiażki

Witam Was cieplutko!

Szkoła goni, czasu mało, a oceny już na semestr wystawione. Do końca tygodnia mam jeszcze lekcje, więc to oznacza tylko jedno: Upragnione ferie! Sympatykiem zimy nie jestem, ale jedynym miesiącem jaki jeszcze przetrawiam jest styczeń. Postaram się pod koniec przygotować podsumowanie czytelnicze i zakupowe.

A teraz wyruszamy w wyprawę by odnaleźć magię prawdziwej miłosci :)

Zarys fabuły:

Rozwiedziona kobieta posiadająca syna, dziennikarka i pragnąca doznania prawdziwej miłosci romantyczka - Taka jest Theresa Osborne. Mieszka w Bostonie. Pewnego dnia gdy razem z przyjaciółką i jej mężem wybiera się na urlop do Cape Cod, podczas porannego biegu na plaży, odnajduje szklaną butelkę z listem w wewnątrz. Okazuje się, że jest to miłosny list do zmarłej żony, której imię było Catherine. Theresa wzrusza się podczas czytania i postanawia za wszelką cenę odnaleźć tego człowieka, który kocha tak mocno, będąc wiernym swej ukochanej.

Czy Theresie uda się odkryć tożsamosć mężczyzny? Czy pisząc się na taką przygodę jest gotowa na finał?

Cieszę się, że własnie pierwszą książką Sparksa po jaką sięgnęłam był ,,List w butelce''. Główni bohaterzy uczą się kochać siebie nawzajem. Mamy tutaj narrację zarówno ze strony Theresy jak i Garetta. Zauważamy jego konflikt z samym sobą, walczy by w jego sercu nie zawitał nikt prócz Catherine. Jednak podczas pierwszego spotkania zainteresował się Theresą, a wraz z rozwojem akcji możemy obserwować tylko wzrost napięcia między nimi. Przeżywają wzloty i upadki, radosci i smutki. Ale czy kochają siebie na tyle mocno by poswięcić wszystko dla drugiej osoby?

Autor złamał mi serce. Dosłownie poćwiartował i wrzucił do smietnika. Takiego zakończenia nawet się nie spodziewałam. Płakałam jak bóbr, zamknęłam książkę i odłożyłam na półkę by nie trzymać jej w dłoniach, bo sprawiało to jeszcze większy ból. Sparks odnajduje się swietnie w narracji żeńskiej, co mnie mile zaskoczyło. Bohaterów pod żadnym pozerem nie nazwałabym banalnymi. Oboje wiele przeżyli, dotknęło ich wiele zła, ale potrafią z podniesioną głową isć naprzód. 

Początkowo obawiałam się lektury, ponieważ zazwyczaj zaczytywałam się w romanse gdzie na pierwszy plan występowała pierwsza, nastoletnia miłosć. Niemniej jednak w końcu się przemogłam i co z resztą widać: Zakochałam się na zabój. 

Książka zachwyci każdego czytelnika. Bez wyjątku. Naprawdę warto po nią sięgnąć. Niektórzy mogą odnaleźć w niej schemat, lecz uwierzcie mi na słowo: To cos zupełnie nowego...

Życzę Wam miłego dalszego tygodnia! Osobom, które mają ferie, dużo wypoczynku i czytelniczych chwil. 

Do zobaczenia w kolejnym poscie, buziaki!

Wasza Adaline